Cronica de un Gallego en la Mountemplaria 2009

Esta crónica que creía perdida entre las miles de paginas de Internet la he conseguido recuperar gracias a mi amigo Pablo que la guardó con celo y es que es una pena perder algo así.
He olvidado tu nombre amigo y perdona que la ponga aquí sin tu permiso , pero no quiero que semejante joya se vuelva a perder.

MOUNTEMPLARIA 2009

Comezamos a primeira subida hacia o Acebo, en dirección contraria do Camiño de Santiago, subida moi técnica con moita pedra- Baixada rapidísima por carreiro ata Compludo e volta para arriba cara Espinoso por unha senda moi bonita pero técnica tamén. 

Logo de pasar unha zona rompepernas chégase a San Cristobal de Valdueza, donde temos a primeira baixada IMPORTANTE, xa só co nome acojona "La senda del demonio". Unha baixada por un carreiro moi estreito, entre árbores e arbustos polo que ás veces a penas se collia ca bicicleta e para completalo con unha pendente bestial. Aquí tiven a primeira caida do día, saltei por riba do manillar e acabei enriba duns arbustos.

Seguidamente comezamos o que sería a subida mais longa do día, con practicamente 10qm., 2 deles moi técnicos con moita pedra incrustada (outra caida) e unha zona duns 2qm. que parecían chans pero ca pedra que tiñan había que ir "traballando seguido" (zona preciosa). A última parte serían uns 6qm. de pista en bo estado pero sen árbores e con case 30⁰ de temperatura.

Segunda baixada IMPORTANTE con practicamente 10km de baixada e sobre todo a última parte era moi técnica porque transcorría por unha zona húmeda con raices, pedras, paos....

Posteriormente era un terreo rompepernas con un par de subidas de arredor de Iqm. ata chegar a derradeira subida do día, o Pajariel, uns 4qm. por pista pero con 36⁰ de temperatura e sen gota de aire. Tras coroar toca facer a baixada máis temida do día, a Puta Parió (chámana así, será polo jodida que é). Trátase dunha baixada por carreiro moi estreito das que tes que ir co sillín posto na barriga e ca roda traseira derrapando constantemente, pero todo esto indo a uns 4 qm/h, debido a increible pendente que ten, nunca baixara algo igual, bueno sí, o ano pasado. Nesta baixada sempre cae moita xente e outra tanta faina a patas, pero case e máis facil caerse indo a patas que montado. Eu polo de agora nunca caín nela,e facéndoa montado.

Ó rematar chégase o río, e vaise remontando ata o Castelo, subida final e remate dentro do mesmo castelo. Impresionante a saida e o final dentro das murallas do Castelo de Ponferrada.

A todo esto hai que sumarlle o pinchazo que tiven na metade e cada 5 ou IOqm. (nos puntos de control) tiña que poñerme a dar aire. Finalmente tardei uns 9 minutos máis que o ano pasado pero tendo varios problemas e chegando dentro dos 15 primeiros.

Tras rematar volta para a casa estando de volta as 16:00h